چیزی که این استدلال را ثابت می کند، این است که امین الجمیل رئیس حزب الکتایب لبنان در ساعتهای اخیر به معراب رفته، اما نتوانسته یخ بزرگی که در نتیجه اصرار بر کاندیداتوری سمیر جعجع از سوی 14 مارس به وجود آمده را بشکند.
این در حالی است که این گروه می داند که اصرار بر نامزدی جعجع تنها به خلأ ریاست جمهوری در کشور منجر می شود، چیزیکه دیگر هشت مارس نیز از آن ترسی ندارد و آن را بهتر از روی کار آمدن رئیس جمهوری تحمیلی می داند که بحران را در کشور تمدید کند و فضای بی ثباتی را برای یک دوره طولانی دیگر ادامه دهد.
آنها می دانند که ادامه بحران در کشور می تواند لبنان را از نقشه کشورهای تاثیر گذار منطقه ای بیرون آورد. هشت مارس اعتقاد دارد که روی کار بودن دولت تمام سلام بهتر از انتخاب رئیس جمهوری است که با سازشهای ناکام روی کار آید و نتواند با پروژهها و طرح های آینده منطقه تناسب ایجاد کند. این موضوع می تواند بحران دولتی در کشور را تثبیت کند.
سمیر جعجع
این در حالی است که عربستان سعودی نیز ویژگی های خاص خود را در تعامل با پرونده لبنان دارد و غرب نیز آرمان ها و منافع ویژه خود را می طلبد.
با این وجود ایران و روسیه بیشترین برگه های برنده را در این پرونده دارند، به همین علت است که جریان المستقبل به خوبی میداند که تحرکات جمیل و کاندیداتوری جعجع تنها برای مدیریت دوره کنونی است و نتیجه خاصی نخواهد داشت. البته این روند در انتخابات ریاست جمهوری در لبنان تازگی ندارد و اولین بار نیست که تاثیر عوامل خارجی بر انتخابات بیش از عوامل داخلی است، این یکی از ویژگیهای بازی سیاسی در لبنان است.